Zawieszenie to jedna z kluczowych struktur każdego pojazdu. Gdyby nie zawieszenie, auto nie byłoby w stanie utrzymać się na drodze. Działanie zawieszania w nowych modelach samochodów znacznie różni się od rozwiązań, które stosowane były w przeszłości.
Poniżej najważniejsze informacje dotyczące zawieszenia, opis, jak zmieniała się ta struktura na przestrzeni lat oraz jaką rolę pełnią w nim tuleje gumowo metalowe – silentblocki. Miłej lektury.
Czym właściwie jest zawieszenie w samochodach?
Najważniejszym celem zawieszenia pojazdu jest przeniesienie sił powstających na połączeniu koła i jezdni na nadwozie. To właśnie zawieszenie zapewnia komfort jazdy pasażerom oraz pozwala pojazdowi na osiągnięcie odpowiedniego poziomu sterowności.
Zawieszenie jest to skomplikowana struktura, którą łączy następujące elementy:
- elementy sprężyste – są odpowiedzialne za przenoszenie energii, która powstaje w wyniku kontaktu z nawierzchnią;
- elementy tłumiące – te odpowiadają za ograniczanie drgań nadwozia i kół , np. tuleje gumowo metalowe – silentblocki. Składają się one z dwóch tulei metalowych, pomiędzy którymi znajduje się guma trwałe połączona z nimi w procesie wulkanizacji. Współcześnie coraz częściej stosuje się tuleje wypełnione olejem silikonowym;
- elementy prowadzące – to łącznik kół oraz nadwozia, np. wahacze.
Zawieszenie w klasycznych i nowych samochodach – trochę historii
W klasycznych autach zawieszenie znacznie różniło się od współczesnych rozwiązań. W 1901 roku wprowadzono pierwsze amortyzatory. Rok 1906 to pierwsze zastosowanie sprężyny śrubowej. W 1920 roku w Leyland Motors użyto pierwszych drążków skrętnych. W 1922 roku w samochodzie Lancia Lambda zastosowano pierwsze niezależne zawieszenie przednie. W 1949 roku wykorzystano po raz pierwszy kolumnę MacPhersona. Momentem przełomowym było wprowadzenie w 1954 roku zawieszenia hydropneumatycznego w Citroenie Traction Avant. W 1987 roku samochodzie Mitsubishi Galant wprowadzone zostało pierwsze zawieszenie samopoziomujące sterowane elektronicznie.
